Magdalena Zachariasiewicz

Jako 10-letnia dziewczynka zobaczyłam plakat o naborze na kurs tańca towarzyskiego. Kurs ten stał się moim celem i priorytetem – tak rozpoczęła się moja taneczna przygoda.

Podczas swojej nauki zdobyłam międzynarodową klasę taneczną S i brałam udział w wielu turniejach tanecznych zarówno w Polsce, jak i za granicą. Trenowałam w tym czasie pod okiem wielokrotnego mistrza świata i szykowałam się do przejścia na zawodowstwo. Miałam wziąć udział w Mistrzostwach Polski oraz prestiżowym turnieju tanecznym w Blackpool. Jednak nigdy do tego nie doszło. Podczas powrotu z ostatniego treningu, na trasie z Warszawy zdarzył się wypadek, który sprawił, że wszystko, na co pracowałam przez 28 lat, runęło jak domek z kart….

Samochód, którym podróżowałam (jako pasażerka) uderzył w drzewo i wielokrotnie dachował. Fakt, że siedziałam z tyłu przypięta pasami bezpieczeństwa uratował mi życie. Systemy bezpieczeństwa nie zadziałały jednak prawidłowo i podczas wypadku uderzyłam głową w boczną szybę, a blacha dachu oskalpowała mi głowę. Mój wizerunek – jako kobiety i tancerki – legł w gruzach w jednej minucie.

To, co zobaczyłam w lustrze po kilku dniach pobytu w szpitalu było przerażające, wręcz nie poznałam tej osoby w lustrze. Wylewy krwi w gałkach ocznych, pozszywane usta i ogromna dziura w głowie… poszarpanej, pozszywanej i bez włosów. O dziwo, czułam wtedy euforię! Z powodu tego, że przeżyłam. Przeszłam operację prawej ręki i przeszczep skóry głowy. Lekarz w pierwszym szpitalu powiedział do mnie: “Pani ma misję, skoro Pani przeżyła ten wypadek.”

I tak oto, po dziewięciu miesiącach – wciąż w trakcie leczenia i z zabandażowaną głową – postanowiłam podjąć najważniejszą życiową decyzję: postanowiłam założyć szkołę tańca i odtąd już zawsze robić tylko to, co kocham, a nie to, co muszę czy to, co wypada. Chciałam pokazać ludziom taniec od strony energii. I tak narodziła się Akademia Rekreacji Ruchowej Klub Tańca EXTRA. Co jednak w moim środowisku nie spotkało się z poparciem, a raczej z pogardą i zażenowaniem w kierunku do osoby, która – bądź co bądź – mocno uderzyła się w głowę.

Nauczyłam się wtedy, że kiedy w życiu przychodzi zła energia, która może Cię złamać i zmiażdżyć, Ty możesz odwrócić ją od siebie i skierować na zewnątrz, do kreowania rzeczy pięknych i ważnych. Ta wizualizacja rozpoczęła etap bardzo ciężkiej pracy w moim życiu, ale również cudów…

“Uwierz w siebie!” Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. Z moimi obrażeniami i bliznami naprawdę nie było to łatwe. Jednak wróciłam do zdrowia na tyle, że znowu mogłam zacząć tańczyć. Dzięki ciężkiej pracy i rehabilitacji pokonywałam kolejne ograniczenia i ból. Poznałam w tym czasie wspaniałego tancerza – Rafała Pilota – dzięki któremu na nowo uwierzyłam w siebie, a wcześniejsza wizualizacja w końcu stała się rzeczywistością.

W 2011 roku na świat przyszła moja córka Agatka, a niespełna 4,5 roku później mój syn – Bruno. Pomimo samodzielnego macierzyństwa jestem spełnioną mamą i skuteczną bizneswoman.